تغذیه کودک از ابتدای 7 سالگی تا پایان 11 سالگی (2)

 

 

در این سالها خوردن غذای میان وعده ای بسیار مهم است,زیرا مصرف تنها سه نوبت غذا(صبح وظهر وشب)برای کودک در حال رشد وفعالیت جسمی و مغزی است,کافی نیست و همان طور که ذکر شدبدن او نیاز به همه مواد غذایی,مخصوصا"گلوکز در تمام شبانه روز  دارد که باید در جریان خون کودک وجود داشته باشد.بنابراین غذای میان وعده ای سالم و کافی باید در اختیار کودکان دبستانی قرارداده شودتا آنها بتواننددر فاصله وعده های غذایی اصلی ,از میان وعده ها هم استفاده کنند. کودکان در این سنین به خوردن غذای بیرون از خانه,دکه ورستورانها وغذاهایی مانند ساندویچ,همبرگر ,پیتزا...تمایل دارند.این نوع غذاها ممکن است از نظر ترکیب و روش پخت,سالم وبهداشتی نباشد.بنابراین پدر ومادر باید سعی کنندغذاهای مطبوع و دلخواه کودک را در منزل تهیه نمایندو در اختیار او قرار دهند و سعی کنند غذا خوردن بیرون از خانه را به یکی دوبار در هفته محدود کنند.                                                            

کمبود آهن در سنین 7 تا11 سالگی 

  کودکان و نوجوانان,مخصوصا"زمانی که به مدرسه می روند,نیاز بیشتری به ملح آهن دارندو روزانه باید مقدار12 میلی گرم آهن به بدن آنها برسد.گرچه کودکان دختر در این سنین رشد سریع ندارند,ولی چون امکان شروع قاعدگی در آنها وجود دارد,از اینطریق مقداری آهن از دست می دهندو ممکن است دچار کم خونی گردند,اگر کودک در سنین مدرسه مواد غذایی آهن دارمانند گوشت قرمز ,جگر گوسفند, غذاهای دریایی,تخم مرغ,سبزیجات برگ سبزتیره مانند اسفناج ,حبوبات مخصوصا"عدس ولوبیا مصرف نکند,دچار کمبود آهن می شود.علائم کمبود آهن دراین سنین یا سنین کمتر شامل:خوردن یخ ,مهرنماز ,خاک کاه گل  بی اشتهایی ,خستگی,بی حوصلگی,اختلال روانی و حرکتی,اختلال در یاد گیری و افت تحصیلی می باشد.تحقیقات در مورد کودکان مدرسه ای که دچار کم خونی بوده اند نشان داده است که یادگیری ونمرات علمی کودکان در سنین 6 تا 16 سالگی که دچار کمبود آهن بودند,کمتر از نمرات استاندارد سن آنها بوده است,بنابراین برای یادگیری و انجام فعالیتهای علمی کودکان در سنین مدرسه ,باید موادغذایی کافی و کامل مخصوصا"از نظر مقدار آهن به بدن آنها برسد. اگر کودک مواد غذایی آهن دار مصرف نکند و دچار کمبود آهن شودوعلائم آن را داشته باشد,باید ملح به صورت دارو به اوداده شود.از طرف دیگر وجود ویتامین سی  به جذب آهن از روده ها کمک می کند,بنابراین کودکان در سنین 7 تا 11 سالگی باید مواد غذایی آهن دار  مصرف کنندو توام با آن مواد غذایی که دارای ودتامین سی می باشند مانند میوه جات و سبزی جات مصرف نمایند.

اضافه نشدن یا کم شدن وزن در سنین 7 تا 11 سالگی   

     اضافه نشدن وزن یا ازدست دادن وزن در این سنین ممکن است به علت بیماری حادیا مزمن,کم شدن اشتهای کودک به علت یبوست یا محرومیت یا محدودیت غذایی باشد.مطالعات نشان داده استاضافه نشدن وزن و کوتاهی قد در کودکان در سنین قبل از بلوغ می تواند ناشی از عوامل زیر باشد:    

1-محدودیت غذایی به خاطرپیشگیری از چاقی    

   2-نوشیدن مقدار زیاد آّب               

    3-نبودن فیبر در رژیم غذایی که باعث ایجاد یبوست و کاهش اشتهای کودک می شود.    

        در چنین حالاتی تغذیه کودکان و نوجوانان باید مورد ارزیابی فرار گیردوهر مشکلی که دارد برطرف گردد.اگر کودک یا نوجوان به خاطر پیشگیری از چاقی غذا نمی خوردو در حقیقت چاق نیست.او را باید مورد حمایت قرار دادودر صورت لزوم او را نزد متخصصین تغذیه برد تا او از وضع خود آگاه گردد.اگر کودک یا نوجوان میوه یا آب میوه زیاد می خوردو در نتیجه مواد غذایی کافی نمی خورد,اورا باید راهنمایی کردوبالاخره اگر رژیم غذایی او دارای مواد هضم نشدنی نیست ویبوست دارد.باید به کودک سبزی و میوه مخصوصا"میوه های خشک داد تا یبوست کودک برطرف گردد.اگر وزن کودک کم و قد او کوتاه است احتمال کمبود عنصر روی نیز وجود داردکه در این صورت بعد از بررسی کامل باید جبران گردد.

اهمیت خوردن صبحانه و ارتباط با یادگیری کودک در مدرسه

        تحقیقات زیادی در مورد ارزش خوردن صبحانه در کودکان دبستانی در کشورهای مختلف انجام گرفته است ونشان داده که کودکانی که صبحانه نخورده به مدرسه می روند,در آزمایشهای یادگیری زیاد تر اشتباه می کنند,تفاوت ها را کمتر تشخیص می دهندوقدرت حفظ کردن آنها کمتر است.همچنین کودکانی که دچار مشکل غذایی و کوتاهی قد باشند وصبحانه نخورده به مدرسه می روند ,مشکلات یادگیری بیشتری دارند.این تحقیقات نشان داده است عملکرد مغز نسبت به کمبود ماده غذایی مورد نیاز مغز  بسیار حساس است .اصولا"مغز کودکان نسبت به نخوردن غذا ,حساس تر از افراد بالغ می شود.تحقیقی که در مورد درک                                                                                                                                              

کودکان دبستانی انجام گرفته ,نشان داده که زمان خوردن صبحانه هم مهم است.آنهایی که صبحانه خود را 30 دقیقه قبل از آزمایشهای هوشی خورده بودند,نسبت به کودکانی که 2 ساعت قبل از امتحان خورده بودند,نمره بیشتری بدست آوردند.این تفاوت مربوط به گلوکز خون  مغز می باشد.در این سنین خوردن صبحانه بسیار مهم است,زیرا کودک در حال رشد جسمی وفعالیت بدنی ومغزی است وبرای  یادگیری به مدرسه می رود.بنابراین باید همه موادغذایی ,مخصوصا"گلوکز کافی در اختیار سلولهای مغز او قرار گیرد(سلولهای مغز فقط می تواند از گلوکز که ماده غذایی است استفاده کند تا در سلولها بسوزد و ایجادانرژی کند.) اگر کودک دیر از خواب بیدار شود و باعجله بخواهد کارهای خود را انجام دهد,بنابراین خوردن صبحانه به فراموشی سپرده می شود,یا این که یکی دو تکه غذا می خوردوبه مدرسه میرود ,ولی مغز او براد یادگیری آماده نیست.پدر و مادر باید کودک را مقداری زودتر از موعد مقرر برای رفتن به مدرسه بیدار کنندتا کودک با فرصت کافی کارهایش را انجام دهد وبا آرامی وبدون  عجله صبحانه ای را که مطابق میل او تهیه شده ,بخورد و به مدرسه برود.مادرانی که شاغل هستند و باید صبح به محل کار خود بروند,معمولا" فرصتی برای تهیه صبحانه نخواهند داشت.چنین مادرانی بایدصبحانه کودک را شب قبل تهیه نماید.